Beetje een rare titel om je wedstrijdverslagen (dit verslag is één poging om een verslag van de laatste 4 gespeelde wedstrijden te doen) mee te beginnen, maar het feit dat er al weken geen wedstrijdverslag van Vocala heren 1 is verschenen heeft deels te maken met het bijzonder teleurstellende verloop van deze wedstrijden. Niet per definitie omdat de uitslag (soms) tegenviel, maar omdat Vocala heren 1 in de afgelopen weken zaken heeft meegemaakt die het nog niet veel vaker op die manier heeft meegemaakt. Niet alleen uit het tijdperk dat het nog Achilles heren 1 was, in alle jaren dat het toen actief is geweest in de promotieklasse, maar ook nu het sinds kort ook Vocala heren 1 is. Om duistere redenen door de Nevobo, na jaren van spelen in de “Brabantse” promotieklasse, nu in de “Limburgse” promotieklasse ingedeeld. Je zou het toeval kunnen noemen, maar zoveel toeval kan ook weer haast niet…..de enige, tot nu toe, smetteloos verlopen uitwedstrijd is die tegen het Brabantse Hajraa geweest (overigens ook met scheidsrechters van Hajraa). Ook alle thuiswedstrijden (met regionaal aangewezen externe scheidsrechters) verliepen tot op heden (voor Vocala althans) relatief normaal. Dit alles tot op 23 november de interprovinciale periode (qua uitwedstrijden) van Vocala begon…..een kaartenregen die zijn weerga niet kent en soms hoog oplopende “Limburgse passie” zijn eigenlijk de rode draad door de afgelopen 4 wedstrijden…
23-11-19 Maasdal uit, door de scheidsrechter lastig
De feestvreugde begon zoals gezegd op 23 november, bij Wessem uit. Een arbitraal duo, bestaande uit twee spelers van Maasdal heren 2, waar Ferry Bouman rechtstreeks uit Undercover was gelopen om naast teller ook ogenschijnlijk onder invloed van één of ander chemisch goedje de plaatselijke trots aan te moedigen. Niet dat ze veel aanmoediging nodig hadden, ze hadden al meer dan genoeg hulp van de tweede scheidsrechter, maar toch….hij stond achter zijn ploeg. Niet gewend aan zoveel onsportiviteit, begon Vocala overigens simpelweg slecht aan de wedstrijd. Niet wakker, weinig te wisselen, slecht in de passing, deed Vocala geen enkele moeite om het Maasdal volleyballend lastig te maken. Op dat moment was er nog niet echt hulp nodig. Die hulp van de assistent scheidsrechter kwam er pas toen Vocala lekkerder in de wedstrijd kwam. In de tweede set ging het beter lopen, kroop Vocala onder de druk van Maasdal uit en op dat moment werd leidsman 2 wakker. Hij begon zich te mengen in het spel door zo ongeveer alles wat af te fluiten was aan Vocala kant af te fluiten, maar bij netfouten, opstellingsfouten, technische fouten of in- en uitballen aan de andere kant van het net (bij zijn eigen trotse cluppie VC Maasdal) NIETS te zien, of in elk geval niet te fluiten. Hij gebruikte zijn fluit als lolly, of als zijn favoriete toy wellicht. Hij deed er van alles mee, maar fluiten paste niet in dat rijtje. Dit zorgde ervoor dat de wedstrijd razendsnel ontspoorde en geheel en volledig logisch, was hiervan Vocala heren 1 natuurlijk de schuldige. Ongekend wat we allemaal hebben mogen meemaken…..als tweede leidsman zelfs het veld inlopen op het moment dat er volgens hem teveel vocht op de grond lag….alles (ogenschijnlijk althans) om Vocala te ontregelen. Dit, samen met het zéér eenzijdig fluiten, bracht Vocala tot een kookpunt binnen korte tijd, waardoor (op voorspraak van leidsman 2) de overigens niet heel slecht fluitende eerste scheidsrechter niet anders kon dan de kaart trekken. Een waarschuwing voor Vocala, jammer dat de zelfkennis te reflecteren op eigen zéér onsportieve gedrag ontbrak. Sportieve dieptepunt, of onsportieve hoogtepunt zo je wil, was het moment dat de beste aanvaller aan Maasdal zijde volop doorhaalde nadat de eerste scheidsrechter (die wel wist dat hij dat ding voor iets anders in zijn mond had dan sabbelen) gefloten had voor een punt en Achilles dit punt al stond te vieren in het midden van het veld. Geen rekening houdende met het feit dat de bal nog kon komen, werd diagonaal Bastiaan Pasman vol in de flank geraakt door “de kale vuillak”😉. Een kaart was het volgens het arbitrale duo natuurlijk niet nodig. Je gaat toch niet je eigen toppers op de bon slingeren……schandalig. Hieronder een foto ter bewijs van de herinnering die Vocala in de persoon van Basti aan deze onsportieve avond in Wessem heeft overgehouden! 
Overigens niets dan lof voor de wijze hoe er door het team zelf naderhand op hetgeen gebeurd was werd gereageerd. Ook zij moesten, met het schaamrood op de kaken, bekennen dat het wel wat slecht was wat er af en toe gebeurde. Ook alle lof voor een bestuurslid van Wessem, wat de week erna nog speciaal voor de aanvoerder van Vocala nog naar de hal kwam om de trainingsjas die was blijven hangen op te halen. Grote klasse! Lichtpuntje na een verder zéér schimmige avond…..Gelukkig overigens, gingen er ook nog eens 4 punten mee naar Beugen 😉
.
30-11-19 Sittardia uit
Niet gehinderd door enige kennis over wat komen ging, toog Vocala een week na de onsportieve ervaring in Wessem naar Sittard. Wetende dat daar titelkandidaat (met ook die ambitie) Sittardia op ons zou wachten. Op zichzelf al een lastige tegenstander, die qua potentie, ambitie en ook toekomstperspectief eigenlijk wel een maatje te groot geacht moet worden voor de mannen uit Beugen (die vrijwel allen min om meer op hun retour zijn in de nadagen van hun volleybalcarrière). Al vroeg in de wedstrijd bleek dit ook bewaarheid. Vocala speelde zelf niet best, maar eerlijk is eerlijk, gezegd moet worden dat het niet goed spelen van Vocala mede te danken was aan de continue druk van Sittardia, dat zéér gedegen, goed en effectief speelde. Helaas leek de geschiedenis van de week ervoor zich op sommige momenten te herhalen, op momenten dat het spannend werd. De tweede scheidsrechter, met eeuwenlange ervaring (want “ik heb in mijn eentje meer ervaring dan jullie allemaal samen”) begon Wessem’s gedrag te vertonen en wat bleek…..hij was clublid van Sittardia. Helaas werd op dat moment het niet het goede spel van Sittardia wat centraal stond onderwerp van gesprek, of het wanhopige verweer van de mannen uit Beugen, maar inderdaad….het arbitrale duo stond wederom centraal. Hoog oplopende emoties, vooral aan Vocala-zijde, die vorige week al bewezen hadden met zo veel onrecht niet goed om te kunnen gaan en een ervaren deel van Sittardia wat vakkundig olie op het vuur gooide. Eenzijdig fluiten, dingen wel zien die er niet waren, dingen niet zien die er wel waren, het dreef de mannen uit Beugen tot wanhoop. Net als vorige week toog de tweede scheidsrechter, in Limburg meestal clubmensen in hart en nieren, naar de eerste scheidsrechter toe om een waarschuwing te eisen. Zo geschiedde, waar de waarschuwing moest zorgen voor meer rust, bleef er olie op het vuur gegooid worden, waardoor de tweede waarschuwing kwam in de vorm van een rode kaart voor Vocala, waardoor met een punt het verzet definitief geknakt was. In de vierde set, op een stand van 2-1 (Vocala won verrassend de derde set) wist Achilles dat het in Sittard niet mocht winnen. Of het überhaupt zou kunnen was al de vraag, want Sittardia was echt een paar klassen beter, maar daar waar het spannend werd was er altijd nog de extra tegenstander……de scheids…..Achilles was mentaal geknakt en liet de laatste bal vallen. Om hier te kunnen winnen zou het op de toppen van het kunnen moeten presteren en dat lukte niet helemaal en als er dan al, al was het maar heel voorzichtig, beweging leek te zijn in de richting van iets wat op verbetering leek, dan werd dat vakkundig de kop ingedrukt…..helaas. 3-1 verlies. Op de uitslag is niets af te dingen, maar de wijze waarop wederom een scheidsrechter een zéér discutable “hoofdrol” (zonder hierbij de kwaliteiten van Sittardia niet te willen erkennen) speelt is triest. Signaal nummer 2 dat het laten fluiten van eigen scheidsrechters een onwenselijke situatie lijkt…..
7-12-19 Nummer 4 Hornerhof op visite in Beugen
De zaterdag na Sinterklaas kwam nummer 4 Hornerhof op visite in Beugen en Vocala was niet van plan cadeautjes te gaan geven. Troostende gedachte was het feit dat het duel vandaag in elk geval niet onder leiding zou staan van mensen van de thuisclub. In Beugen worden tot op heden (geen idee waarom dit op sommige plekken anders is) geen mensen uit eigen vereniging ingezet om te fluiten bij teams die promotieklasse of hoger spelen. Hornerhof HHC won het inslaan (maar inslaan heeft Vocala dit seizoen nog nooit gewonnen), maar daarna was het Vocala dat de klok sloeg….. Eigenlijk is welke winst dan ook, geen seconde in gevaar geweest. Degelijk serveren, goede passing, aanvallende variatie, waardoor Vocala de hele wedstrijd de baas is geweest over HHC, ondanks hun surplus aan aanvallende kwaliteit. Eerlijkheidshalve was het nu af en toe HHC wat een beetje last had van enkele beslissingen van het arbitrale duo, dus het inzetten van externe scheidsrechters is geen 100% garantie op succes. Wel een garantie op het tegengaan van de schijn van “belangenverstrengeling” of dubieusiteit………..Vocala won de wedstrijd met 4-0 en verstevigde de 2e plek op de ranglijst.
14-12-19 Laatste wedstrijd voor de winterstop
Op maar weer naar het Limburgse land. Wie sjoen os Limburg is…..En meteen ook maar diep Limburg in ook….Kerkrade uit, wat een helse tocht erheen. Door de heuvels van het zuiden, al Koempels ontwijkend kwamen we gespreid aan in Rolduc…de zaal waar gespeeld zou gaan worden. Waar Spotify de weg naar het zuiden nog niet gevonden lijkt te hebben en de muziek ons om die reden niet bekend in de oren klonk, moet gezegd dat de muziek wel perfect paste bij de ietwat achterstallige sfeer in de kantine. De hal was verder mooi, ruim bemeten en drukbezocht, dus aan sfeer geen gebrek. Het enige wat, zo diep in de krochten van het Limburgse land, nog ontbrak waren twee scheidsrechters van de thuisspelende club. Godzijdank kwamen ook die snel tevoorschijn, waardoor Vocala ook weer rustig kon ademhalen. Een Limburgse wedstrijd zonder een scheidsrechter in het tenue van de thuisclub, zou geen Limburgse wedstrijd heten.De tegenstander won wederom het inslaan, zoals gezegd won Vocala nog nooit, maar in tegenstelling tot eerdere traditie nu ook de eerste set. Furos startte Fur(os)ieus en Vocala leek nog wat onder de indruk van alle uit de mijnen ontsnapte Koempels die ze op de heenweg hadden moeten ontwijken. En eerlijk is eerlijk, op de winst van de thuisclub was ook nog eens niets af te dingen ook. Ze speelden simpelweg beter. Onbegrijpelijk dat ze zo laag op de ranglijst staan.In set 2 en 3 liet Achilles zien waarom het juist zo hoog op de ranglijst stond. De juiste servicedruk op de juiste tegenstanders, een redelijk stabiele eigen passing en redelijke spreiding aan het net, waardoor met 2 keer 18-25 een 1-2 voorsprong werd genomen. Waar in de eerste 3 sets het aantal discutabele momenten op de vingers van maximaal 2 handen te tellen was, werd dit zienderogen meer op het moment dat Vocala zo ver voor stond en met dergelijke overtuigende cijfers had gewonnen. Hoewel we ons voorgenomen hadden, bewust van de in Limburg regelmatig aanwezige extra tegenstander, niet bezig te zijn met eventuele discutabele beslissingen bleek dit voor niet iedereen in het Vocala tenue makkelijk. Opnieuw dreigde de situatie te escaleren, omdat een aantal Vocala-spelers het toch weer lastig vond het naderende onheil en het te verkroppen onrecht de juiste plek te geven! Niet om ons erachter te verschuilen, want we geven het uiteindelijk zelf weg ondanks een voorsprong, maar het blijft en blijkt toch lastig om sommige dingen te accepteren. Niet fluiten waar het wel moet, wel fluiten naar het niet moet….het blijft een dingetje als de beslissende beslissingen altijd één kant op vallen en geheel en volledig toevallig altijd uitvallen tegen de ploeg die precies het verkeerde tenue aanheeft (en altijd vallen in het voordeel van de ploeg die hetzelfde tenue aanheeft als tenminste 1 van de 2 scheidsrechters……). Ook nu weer liep Vocala met open ogen in de val waarin het tot nu altijd is gelopen in ALLE Limburgse uitwedstrijden tot nu toe…..4 keer is er uit gespeeld tot nu, 1 keer in Brabent, 3 keer in Limburg en bij alle Limburgse wedstrijden was tenminste 1 van de 2 scheidsrechters speler of speelster van de thuisspelende club en in alle 3 de wedstrijden liepen de emoties op. Terugkomend op het toeval wat ik in het begin benoemde….je kan het toeval noemen, ik betwijfel of het toeval te noemen is…..feit is dat ik oprecht niet snap waarom de kat op het spek gebonden wordt…..waarom de schijn van belangenverstrengeling of enige vorm van partijdigheid in de hand gewerkt wordt door scheidsrechter(s) van de eigen club (in sommige gevallen zelfs 2) wedstrijden vanaf bepaalde niveaus te laten leiden. Natuurlijk, we moeten blij zijn dat ze het doen, blij zijn dat er vrijwilligers zijn die ons in staat stellen wedstrijden te spelen. Op het moment echter dat na wedstrijden dit soort zaken hoofdonderwerp van gesprek zijn, dan gaat er iets mis. In het noordelijke deel van de promotieklasse D lukt het ook om scheidsrechters op andere plekken te laten fluiten, waarom dan in het zuiden niet……ook daar hoef je, als je een beetje slim plant, niet heel ver te rijden om wedstrijden te kunnen leiden. Het helpt in elk geval wel echt om emoties in te dammen en enige schijn van partijdigheid tegen te gaan, zelfs als je na de wedstrijd hoort “dat het toch echt allemaal niet bewust is” zit er een sausje van partijdigheid overheen. Ook al is er begrip van aanvoerder/trainer/coach van de tegenpartij (ook in alle 3 de wedstrijden het geval, ze snappen zonder uitzondering onze frustratie, zeggen ze althans direct na de wedstrijd) dan nog is het lastig te verkroppen. Helemaal als je na het omkleden in de kantine in het dialect hoort vertellen hoe goed ze touchéballen, in en uit, opstellingsfouten enz. enz. wel niet hebben verborgen…..jammer!Daarom, Nevobo…..we have a problem. Ik heb de oplossing niet voorhanden, maar het zou anders moeten kunnen dan het nu gaat……toch?????